Vele organisaties varen ondertussen op een wild water rivier. De meeste zijn echter nog ontworpen als een schip voor de binnenvaart. Zo werd ‘Architect van je organisatie. Haal het beste uit mensen naar boven’ een handleiding om organisaties op een andere manier te ontwerpen. Het boek “Reinventing Organizations” van Frederic Laloux zorgde er vervolgens voor dat een veel bredere basis van mensen begon te geloven dat het echt kan … .
Zo ontstond er een stroomversnelling waardoor we met deze nieuwe inzichten ook echt aan de slag konden gaan. Stap voor stap werd echter duidelijk dat dit soort transformatie eigenlijk een heel ingrijpende ‘mindshift’ betreft en dit voor alle betrokkenen, met name: Raden van Bestuur, Directie, Middenkader maar evenzeer de Operationele Medewerkers. Een aanvoelen dat al langer knaagde in mij werd zo altijd maar duidelijker en dat leidde tot een nieuw boek, met name “Trauma in organisaties“.
In organisaties stapelen zich heel wat emoties op … emoties die vaak niet gekanaliseerd geraken. Zo ontstaat er stap voor stap een spreekwoordelijke rugzak die zwaar begint te wegen. Zolang er niet echt geraakt wordt aan de gewone manier van doen, kan die rugzak gevuld blijven. Als er echter gekozen wordt voor een radicale “shift” dan moet die rugzak leeg gemaakt worden (zie o.a. deze blog) anders loopt een organisatie vast en geeft ze het verlangen om te veranderen op, desnoods met een smoes.
Hierdoor groeide het aantal vragen:
Hoe ontstaat die rugzak?
Is dat een louter individuele kwestie of kan een organisatie (of levend systeem) ook een rugzak opbouwen?
Hoe herken je dat het tijd is om naar die rugzak te kijken?
En wat doe je er dan mee?
Ik nam de tijd om me te verdiepen in trauma (= op individueel vlak) en systeemtrauma (= op organisatievlak) en dit door een combinatie van verschillende opleidingen, workshops en studiedagen. Daarnaast dook ik ook in de literatuur. Over trauma is heel veel geschreven maar over systeemtrauma bitter weinig. Toch begon ik stap voor stap een aantal patronen te herkennen en die ben ik aan het neerschrijven in “Trauma in organisaties”. Het boek vordert goed maar de laatste loodjes wegen het zwaarst. Als alles verder loopt volgens schema komt het boek in het najaar uit. Duimen dus. Los daarvan zijn de belangrijkste inzichten voldoende uitgekristalliseerd om er mee aan de slag te kunnen gaan. Toen ik het boek begon te schrijven, leek het nog een ontoegankelijk topic. De recente aanslagen maar ook enkele recente ongevallen in organisaties, tonen dat het thema meer en meer op de agenda zal komen. Recent onderzoek toont trouwens meer en meer hoe aanwezig trauma eigenlijk is in onze maatschappij. Bekijk dit filmpje maar even:
En dit geldt evenzeer voor systeemtrauma, dat trouwens niet alleen ontstaat door een éénmalige, ingrijpende gebeurtenis zoals bv. de aanslag op de luchthaven. Maar meer daarover in het boek. Het wordt ook duidelijk dat trauma niet weg gaat door het te negeren … meer zelfs, trauma kan meerdere generaties door werken. En dat blijkt ook zo te zijn voor organisaties … Wil je al een sneak preview voor het boek er echt is, dan ben je van harte welkom op 10 juni ek. (van 1400hr tot 1600hr) en dit in een schitterende nieuwe locatie in de buurt van Leuven. Meer info kan je vinden via deze link. Ik kijk er alvast naar uit om je daar te ontmoeten …